Deze Griekse diva werd in 1954 in Athene geboren als Angeliki Ionátou (Αγγελική Ιονάτου). In 1969, tijdens de dictatuur van het kolonelsregime (1967-1974) verlaat zij Griekenland. Op vijftienjarige leeftijd belandt zij eerst in België en later - eind jaren '70 - in Frankrijk, waar zij nu reeds tientallen jaren leeft en werkt. In 1972 verschijnt er een eerste LP " Résurrection " waarop zij in duet zingt met haar broer Photis . Deze plaat ontvangt de "Grand Prix du disque de l' Académie Charles-Cros" en betekent het begin van haar carrière. Tot in 1976 zingt zij samen met haar broer, zowel in het Frans als in het Grieks. Dan gaat Angélique solo en ontpopt zich voornamelijk als componiste die gedichten van de grote hedendaagse Griekse dichters, zoals

Dimitris Mortoyas, Konstantinos Kavafis , Manolis Anagnostakis, Yannis Ritsos en Nobelprijswinnaar Literatuur (in 1979) Odysseas Elytis , op muziek zet. Zij zingt haar composities zelf, in het Grieks, en speelt tevens gitaar. Vooral Odysseas Elytis heeft haar geïnspireerd voor haar grote werken: " Marie des brumes " (1984) en " Le Monogramme " (1988).

Zij heeft door de jaren heen reeds verscheidene platen en diverse recitals op haar actief staan en is er in geslaagd om een heel eigen muziekwereld te creëren, gebaseerd op traditie, maar toch verrassend hedendaags. Angélique Ionatos heeft tijdens haar artistieke loopbaan al meerdere prijzen in de wacht gesleept. Van 1989 tot 2000 was ze verbonden aan het Théâtre de Sartrouville in Frankrijk.

In 1991 heeft zij voor haar cd " Sappho de Mytilène " liedjes gecomponeerd op originele teksten van 2500 jaar oud. Zij zingt ze op die plaat samen met Nena Venetsanou , een andere grote stem van de hedendaagse Griekse muziek, die reeds meermaals te gast was in België en Nederland. De teksten van Sappho , misschien wel de oudste bekende Griekse dichteres, werden door Odysseas Elytis naar het Nieuwgrieks vertaald. Een deel ervan wordt nog in het Oudgrieks gezongen. Angélique is er met die plaat in geslaagd een brug te slaan tussen twee culturen, namelijk de antieke en de hedendaagse cultuur.

" Mia thalassa ", uitgebracht in 1994, bestaat dan weer uit liederen op teksten van de hedendaagse Griekse dichteres Dimitra Manda en op muziek van Mikis Theodorakis .

Angélique Ionatos laat zich op haar concerten omringen door een vaste kern van musici, onder wie vaak Christian Boissel . Hij is het die, onder meer, de orkestratie van " Sappho de Mytilène" voor zijn rekening nam en zelf werkte hij ook reeds samen met Mikis Theodorakis . Henri Agnel is nog zo iemand, een multi-instrumentalist die bijvoorbeeld meewerkte aan de productie van " Chansons nomades " en " D' un bleu très noir ", producties die meer de multiculturele toer opgaan.

Het recital "D'un bleu très noir" kwam tot stand in het Parijse Théâtre de la Ville. Op 5 november 2000 werd het in Gent opgevoerd en een half jaar later in Brugge . Voor deze cd - en voor de bijhorende optredens - heeft Angélique Ionatos beroep gedaan op een, qua instrumentatie, verrassend trio: Henri Agnel , met snaarinstrumenten en percussie, Michael Nick , viool, en Serge Amico, die de bandoneon (trekharmonica met toetsen) voor zijn rekening neemt. Dit laatste is het meest verrassende instrument in de reeks, daar het meestal geassocieerd wordt met de Argentijnse tango. Deze productie combineert blues met zigeunermuziek.

Naast nieuwe liederen, van haarzelf en van Eleni Karaïndrou , bevat de cd "D' un bleu très noir" ook liederen uit haar hele repertoire, maar in een nieuwe bewerking. Daarnaast ontbreken op de bijhorende concerten natuurlijk ook Elytis , Theodorakis , en andere grote artiesten die zij bewondert, niet.

In 2003 komt Angélique Ionatos voor het eerst naar buiten met een volledig Spaanstalige productie " Alas pa' volar " (Des ailes pour voler). Het is een hommage aan de Mexicaanse schilderes Frida Kahlo. Frida Kahlo (1907-1954) hield later vol dat zij in 1910 het levenslicht zag. Zij zag zich liever geboren worden tegelijk met het uitbreken van de Mexicaanse revolutie. Haar leven lang was zij geestelijk en fysiek een gekwelde maar gepassioneerde artieste en ook nu nog, na haar dood, blijft zij intrigeren, zodanig zelfs dat zij uitgroeide tot een cultfiguur. Christian Boissel zette de teksten op muziek en voor de enscenering van de optredens tekent de Colombiaan Omar Porras. Angélique Ionatos (zang) wordt begeleid door Christian Boissel (piano), César Stroscio (bandoneon), Eric Chaland (contrabas), Ramon Lopez (percussie) en Michael Nick (viool). Op 21 mei 2004 was Angélique Ionatos met "Alas pa' volar" in de Handelsbeurs in Gent (B).

Ze is sedertdien nog vaak naar België afgezakt. Op 25 september 2004 was ze in Flagey te zien met "D' un bleu très noir", in december datzelfde jaar stond ze opnieuw in Brussel, als één van de "Travelling voices". In april 2005 bracht ze "D' un bleu très noir" op drie podia in België. Op 26 april 2007 was het de beurt aan Maasmechelen, met een anthologie uit haar beste werken. Iets later, in mei 2007 , was ze opnieuw te zien in Flagey samen met Katerina Fotinaki . Ze brachten een herwerking van " Sappho van Mytilene". Met Katerina Fotinaki bracht ze korte tijd later een nieuwe cd uit. Die kwam ze hier voorstellen in april 2011 .

Tussendoor, op 11 oktober 2008, presenteerde Angélique Ionatos in de Flagey in Brussel haar toen kersverse cd "Eros y Muerte".

Oeuvre/discografie: Dit is slechts een greep uit haar oeuvre. Van de opvoeringen die tussen haakjes vermeld staan zijn we niet zeker of die op cd/plaat beschikbaar zijn.

1972 - Résurrection . Plaat opgenomen met haar broer Photis. Grand Prix du disque de l' Académie Charles-Cros.

1975 - Angélique et Photis Ionatos . Franstalige liederen in duet met haar broer.

1978 - I Palami sou. Grand Prix du disque de l' Académie Charles-Cros. Angélique begint solo aan haar opmars in Frankrijk.

1981 - To dasos ton anthropon (La forêt des hommes). Op gedichten van Odysseas Elytis .

1983 - O Helios o Heliatoras. Op gedichten van Odysseas Elytis .

1984 - Maria Nefeli (Marie des brumes). Op een gedicht van Odysseas Elytis . Met bariton Spyros Sakkás . Orkestratie: Alexandre Myrat. Grand Prix Audiovisuel de l 'Europe.

1988 - Le Monogramme. Op gedichten van Odysseas Elytis . Orkestratie: Gustavo Beytelmann.

1989 - Archipel (1979-1989)

1991 - Sappho de Mytilène . Zang: Angélique Ionatos en Nena Venetsanou . Orkestratie: Christian Boissel. Grand Prix du disque de l' Académie Charles-Cros.

1992 - O Erotas (L' Amour) . Opnieuw op gedichten van Elytis . Met Henri Agnel (snaarinstrumenten en percussie), Jean-François Roger (percussie), Renaud Garcia-Fons (contrabas) en Bruno Sansalone (klarinet).

1994 - Mia Thalassa. Muziek van Mikis Theodorakis op gedichten van Dimitra Manda. Aan de piano zit Christian Boissel, die ook instond voor de orkestratie.

1997 - Iouliou logos (Parole de Juillet). Op het gelijknamig gedicht van Odysseas Elytis . Met bariton Spyros Sakkas . Orkestratie: Henri Agnel . Deze productie ging in première in Parijs, maar werd ook in Thessaloniki opgevoerd ter ere van Odysseas Elytis .

( 1997 - La statue merveilleuse. Kleine opera voor kinderen naar een sprookje van Oscar Wilde. In samenwerking met Christian Boissel. )

1998 - Chansons nomades . Met Henri Agnel . Liederen gezongen in verschillende talen.

( 1999 - Le Sanglot des anges. Een hommage aan Mikis Theodorakis . )

2000 - D' un bleu très noir. Blues, Argentijnse tango en zigeunermuziek met elkaar vermengd. Met Henri Agnel (luit en percussie), Michael Nick (viool) en César Stroscio (bandoneon).

( 2003 - L' Alphabet de la mer. Een hommage aan Odysseas Elytis en Sappho . De teksten werden naar het Frans vertaald. Met Michael Nick op de viool. )

oktober 2003 - Alas pa' volar (Des ailes pour voler). Angélique Ionatos canta Frida Kahlo. Spaanse liederen met fragmenten uit het dagboek van de Mexicaanse schilderes Frida Kahlo, op muziek gezet door Christian Boissel.

2004 - Anthologie. Een compilatie-album met fragmenten uit haar laatste vijf albums, met uitzondering van "Parole de Juillet" en " Alas pa' volar". Het is een ideaal kennismakingsalbum voor een (buitenlands) publiek dat niet vertrouwd is met het werk van Angélique Ionatos . Er zit geen thematische eenheid in, maar wel werd op muzikaal gebied getracht om een eenheid te vormen.

februari 2007 - Eros y Muerte. Nieuw album met gedichten in drie talen van Pablo Neruda, Kostis Palamas, Anna de Noailles en Kostas Karyotakis , getoonzet door Angélique Ionatos . Meer informatie hierover leest u op onze oktober 2008-pagina .

maart 2009 - Comme un jardin la nuit . Een album met liedjes voor twee stemmen en twee gitaren , het resultaat van haar samenwerking met Katerina Fotinaki . Dit album komt uitgebreid aan bod op onze april 2011 pagina .

oktober 2015 - Reste la Lumière . Meer uitleg over dit album leest u op onze december 2015 -pagina.