Het koor Agiopolitis brengt onder deskundige leiding van Ioannis Arvanitis Byzantijns-orthodoxe paasgezangen. Sommigen onder u konden deze gezangen al eerder horen, bijvoorbeeld in februari 2002 in Gent, en in september 2006 was het koor nog op Musica Sacra Maastricht.

Op beide pagina's kunt u desgewenst nalezen wat de Byzantijns-orthodoxe kerkmuziek zo bijzonder maakt.

Odeon Podium Wereldmuziek programmeert wereldmuziek en film op twee locaties in Zutphen. De concerten gaan door in Centrum De Born en de filmvoorstellingen in Filmtheater Luxor. U kan film en wereldmuziek combineren of een passe-partout aanschaffen voor de reeks concerten.

Margôt Schenk, Loek Schrievers en Carel van Rijn van Palio-Paréa spelen op één van deze concerten Griekse muziek.

Dezelfde avond spelen ze ook nog in Nijmegen, in Café Trianon. Op beide concerten worden zij vergezeld van Takis Sideris, die viool en tzouras speelt.

Hun programma heet Randevoú en u leest er meer over op onze september 2006 en oktober 2006-pagina .

Het magazine Lychnari is een Nederlands tijdschrift dat uitsluitend over Griekenland bericht. Het richt zich tot een Nederlandstalig en Grieksminnend publiek. Allerhande onderwerpen komen aan bod, maar er wordt vooral gefocust op het Griekenland van nu.

Het tijdschrift bestaat ondertussen twintig jaar en dat wordt gevierd met een feestelijke manifestatie in Muziekcentrum Vredenburg in Utrecht. Het programma vangt aan om 15u30, met als hoofdact een recital van de Griekse zangeres Aliki Kayaloglou 's avonds om 20u15.

Hieronder geven we u het programma in een notendop:

• Vanaf 15u30: markt in de foyer, waarbij u kunt kennismaken met Griekse verenigingen en bedrijven die producten aanbieden die met Griekenland te maken hebben. U kunt er natuurlijk ook Griekse producten kopen.
• Tussendoor zijn er in de kleine zaal lezingen, presentaties, de voorstelling van een nieuwe bundel Griekenlandverhalen van Frans van Hasselt, en vindt er een discussieforum plaats.
• Twee Griekse koren geven in de kleine zaal optredens van een kwartier: om 16u is dat het Grieks Ensemble Omonia uit Roosendaal en om 17u is er een kort optreden van het Grieks koor Polymnia uit Utrecht.
• Van 18u30 tot 20u: pauze (waarbij er Griekse hapjes en dranken verkrijgbaar zijn in de foyer).
• Om 20u15 begint in de kleine zaal het recital met Aliki Kayaloglou .
• Na het recital, omstreeks 22u15, speelt Ano Kato nog tot middernacht in de foyer.

Het volledige programma staat op de website van Lychnari. Zopas is in maart de speciale jubileumeditie van het magazine verschenen (Lychnari 1+2 - 2007) met daarin alle details van deze feestelijke verjaardag, maar bovendien ook een interview met Aliki Kayaloglou en zoveel mogelijk teksten van de liederen die zij op het recital zal zingen, met een Nederlandstalige vertaling erbij.

Aliki Kayaloglou wordt op dit recital begeleid door Frixos Mortzos (piano). De tekst over Aliki Kayaloglou die we naar aanleiding van dit recital schreven, bevindt zich nu in onze achtergrondrubriek .

.

Deze dansstage wordt georganiseerd door de vzw Kapa en Griekse dansgroep Kalitsa . Onder deskundige leiding van Yannis Megalakakis en Mairy Markaki worden twintig dansen uit Kreta aangeleerd. Er wordt in verschillende groepen gewerkt, met een aangepast programmapakket voor beginners, gevorderden en figuren voor mannen en vrouwen. Het is mogelijk om slechts voor één dag in te schrijven, al naargelang het niveau of het programma.

Uit ervaring blijkt dat de dansstages van Kalitsa al vrij vroeg volzet zijn. De dansgroep zelf telt al voldoende leden om een stage mee te vullen. Vandaar dat u er vroeg moet bij zijn als u aan deze stages wilt deelnemen.

De tweede dansleraar op deze stage is Mairy Markaki. Zij is een getrouwe gastdocente bij dansgroep Kalitsa als het over Kreta gaat.

Op zaterdag is er omstreeks 18 uur een theoretische uiteenzetting over de kostuums en dansen van Kreta. Daarna, vanaf 20 uur, volgt er een dansfeestje met buffet "Kapa's way".

In de Carnavalsperiode, net voordat de christenen aan het vasten gingen tijdens de veertig dagen voor Pasen, werd en wordt er uitbundig gefeest. Bij ons is het verband tussen Carnaval en de vastenperiode zo goed als verdwenen en veel mensen weten niet eens meer waarvoor Carnaval staat. Weinigen herinneren zich nog het askruisje dat op aswoensdag in de kerk op het voorhoofd van de gelovigen werd gezet als symbool bij de aanvang van de vasten.

In Griekenland houdt men zich nog min of meer aan deze traditie en wordt er in deze periode voor Pasen gelet op wat men eet. In veel eetgelegenheden wordt er, zelfs bij het bestellen van een ouzo, gevraagd of men al dan niet vast. (Dat precies was de functie van het askruisje bij de katholieken: een uiting van boetvaardigheid.) In Griekenland wordt ook bij het bereiden van de mezé , die zelfs in de vasten onlosmakelijk bij de ouzo hoort, rekening gehouden met het antwoord op die vraag. Vasten betekent in Griekenland immers niet noodzakelijk honger lijden. Wel wordt er anders gegeten, maar daarom niet minder voedzaam of lekker.

Carnaval heet in Griekenland Apokriés (Αποκριές), wat letterlijk zonder vlees betekent, en omvat de drie weken vóór Kathara Deftera (Καθαρά Δευτέρα), de 'propere maandag' waarop de vasten ingaat. Het is een aanloopperiode voor de eigenlijke vasten. Op Tsiknopempti (Τσικνοπέμπτη), de donderdag van de tweede week van Apokriá (of Apokriés) , wordt voor de laatste keer uitbundig vlees gegeten in de tavernes. Op Kathara (of Kathari) Deftera wordt alles in huis schoongemaakt en begint de zuivering van zowel lichaam als geest. Dit jaar valt het Grieks-orthodoxe en het katholieke Paasfeest samen, en dus valt ook de vastenperiode gelijk.

De vzw Kapa en dansgroep Kalitsa houden rond deze periode hun jaarlijks dansfeest. U kan er uitgebreid eten en Griekse wijnen proeven, er is een demonstratie van de dansgroep en u kan er zelf dansen op Griekse muziek uit alle streken van Griekenland.

Dit jaar zal een kleine delegatie van de Pontische Vereniging 'Kamian K'en Argos' uit Brussel een aantal keren optreden met Pontische livemuziek. U hoort Christos Iliadis ( Pontische lyra of kementzes en zang) en Lazaros Adamidis ( daouli ). Tussendoor hoort u natuurlijk andere Griekse dansbare volksmuziek met dj Kalitsa.

Net als ieder jaar organiseert de Griekse (of Helleense) Gemeenschap van Brussel rond de Griekse Nationale Feestdagen een dansfeest.

Dit feest in het voorjaar is natuurlijk naar aanleiding van '25 maart 1821', de eerste Nationale Feestdag van Griekenland, waarbij de Grieken hun onafhankelijkheid vieren. Bovendien is 25 maart - ook bij ons - ook nog een kerkelijke feestdag, Evangelismos (Ευαγγελισμός), Maria-Boodschap, maar die feestdag is eigenlijk een beetje in vergetelheid geraakt.

Er is livemuziek van het orkestje "Aris en Yannis", u kan er lekker eten en Griekse wijnen proeven en ongetwijfeld wordt er in de loop van de avond een voorstelling gegeven door de Griekse dansgroep(en).

Twee nostalgische Grieken vonden dat er in deze donkere tijden best wel wat Griekse ambiance mocht zijn. Ze bleven niet bij de pakken zitten en organiseren een Grieks feest waar flink wat gedanst mag worden.

Voor de livemuziek zorgt het Limburgse Ypsilon , met Dimitris en Michalis.

Ze hebben er in de Antwerpse Kempen wel echt zin in, want ze kondigen hun feest aan als "Our Big Fat Greek Party". Jammer dat dit feest op dezelfde avond doorgaat als het jaarlijkse feest van Kapa , dat in Ranst plaatsvindt. Had men een andere datum gekozen, dan kon men in de Kempen twee keer de Griekse sfeer opsnuiven en de bloemetjes buitenzetten. Nu wordt het kiezen.

De Vereniging van Werkende Grieken te Rotterdam en omstreken meldt ons hun jaarlijks feest.

Het feest wordt opgeluisterd door Griekse livemuziek, maar details over het orkestje hebben we niet doorgekregen.

Wel meldt men ons de gebruikelijke loterij met een grote prijzenpot zoals onder meer een vliegtuigticket en overtochten met de boot naar Griekenland.

Op het allerlaatste moment vernamen we dat er op 6 maart in Brussel een eenmalig optreden plaatsvindt van twee vooraanstaande vertegenwoordigers van de Griekse hedendaagse muziekscène. Het betreft de singer-songwriters Manolis Famellos ( Μανώλης Φάμελλος ) en Stathis Drogosis ( Στάθης Δρογώσης ) .

Het is jammer dat we deze aankondiging zo laat vernemen. De organisatoren van dit concert mikken duidelijk niet op het brede publiek. Het lijkt eerder een Grieks onderonsje voor een beperkte kring muziekliefhebbers. Hun website is eentalig Grieks en waarschijnlijk krijgen ze zo al voldoende volk bijeen om de muziekclub te vullen. Het was net zo vorig jaar in mei met Vangelis Germanos . Dat is allemaal hun goed recht, natuurlijk. Misschien mikken ze uitsluitend op Grieken omdat de zangers die zij naar hier halen echte liedjeszangers zijn, troubadours, voor wie de teksten minstens even belangrijk zijn als de muziek, zo niet belangrijker.

Wij proberen echter al jaren ook een niet-Grieks publiek warm te maken voor de rijke Griekse muziekcultuur en het lijkt er op dat de interesse én de bereidheid tot het verkennen van nieuwe ongekende muziekgenres en muzikanten toenemen. Bovendien is de Griekse muziek op zich soms al sterk genoeg om de essentie van een lied te vatten, zelfs als de betekenis van alle woorden niet helemaal doordringt. Het is al meermaals bewezen dat men van deze muziek kan genieten, zelfs zonder één woord Grieks te begrijpen, ook al is het geen swingende dansmuziek. Getuige hiervan bijvoorbeeld het concert van Sokratis Malamas in oktober 2005 .

Het spreekt voor zich dat zo'n concert boeiender is naarmate men de Griekse taal beter beheerst en de Griekse cultuur en geschiedenis min of meer kent. Maar dat moet ieder voor zich maar uitmaken. Trouwens iedere liefhebber van Griekse muziek werd ooit door een of ander muziekje gegrepen, een muziekje dat de aanzet was om zich er steeds dieper in te gaan verdiepen.

Vandaar dat we u deze aankondiging niet wilden onthouden. De kaartverkoop zou al een tijdje bezig zijn, maar er zouden nog een aantal plaatsen beschikbaar zijn.

Net als alle andere Griekse gemeenschappen organiseert de Epirotische Vereniging van België op min of meer regelmatige basis een dansfeest. Bij de Epiroten komen we daar meestal eerder toevallig achter, of nog erger, we vernemen het wanneer het feest al voorbij is.

Dit jaar was het op de valreep en konden we het nog net op tijd in onze agenda opnemen. Voor deze feesten hoeft u niet te reserveren, u betaalt de avond zelf aan de ingang een bescheiden bedrag als deelname in de onkosten.

Al deze feesten volgen het gebruikelijke recept: Griekse schotels en dranken, livemuziek en dans.

De muziek bestaat steeds gedeeltelijk uit traditionele muziek van de streek van afkomst van de organiserende vereniging - in dit geval Ipiros - maar ook populaire dansmuziek en muziek van andere gebieden van Griekenland komen aan bod. Voor elk wat wils.

Muammer Ketencoğlu is een bruggenbouwer, niet als ingenieur, maar wel als muzikant. In eerste instantie legt hij bruggen tussen Turkije, zijn land van herkomst, en Griekenland. Maar ook tussen Anatolië en de overige Balkanlanden.

Op muzikaal gebied is hij een bezige bij. Hij is niet alleen muzikant maar doet ook onderzoek naar traditionele volksmuziek in het grote gebied wat vroeger het Ottomaanse Rijk was. Er bestaat haast geen programma op radio of televisie rond de verscheidenheid van de Turkse traditionele muziek waarbij zijn naam niet wordt genoemd.

Muammer is ook in het buitenland een graag geziene gast. Bij zijn concerten verschaft hij steeds de nodige achtergrondinformatie op de voor hem typisch beminnelijke manier. In De Centrale in Gent was hij al eens in december 2001 . En in december 2004 was hij met zijn Zeybek Ensemble te horen in Brussel. U leest op die pagina's respectievelijk een korte biografie van Muammer Ketencoğlu en wat meer uitleg over de verschillende groepen die hij reeds oprichtte en waarmee hij samenwerkte.

Dit concert op zaterdag kreeg de titel: Bruggen tussen Turkije en Griekenland . Er worden liederen gezongen in het Turks en het Grieks. Zijn ensemble bestaat uit:

• Muammer Ketencoğlu ( accordeon en zang)
• Deniz Ketencoğlu (zang). Deniz is de echtgenote van Muammer.
• Mithat Arisoy ( viool en bağlama: soort langhalsluit, meer informatie in onze instrumentenrubriek bij tambouras en baglamas )
• Erdem Şentürk ( oud )
• Stelyo Berber (zang). Stelyo is van Griekse afkomst. Zijn familie is van het eiland Imbros, maar verhuisde nadien naar Istanbul.
• Rahmi Göçmen (percussie, zoals darboeka, zie in onze instrumentenrubriek bij toumbeleki )

's Namiddags zijn er van 16 uur tot 17 uur twee workshops in de rand van dit concert:

• Workshop darboeka met Rahmi Göçmen
• Workshop oud met Erdem Şentürk

Om 17 uur geeft Muammer Ketencoğlu een uiteenzetting over de rembetika in Turkije en Griekenland . Er wordt voor vertaling gezorgd.

Drie talentvolle Griekse musici brengen een bloemlezing met muziek van Griekse componisten uit de twintigste eeuw naar Groningen. Ze zullen werk uitvoeren van Manos Chatzidakis, Nikos Skalkottas, Marios Várvoglis, Konstantinos Kydoniatis, Dinos Constantinides en Mikis Theodorakis.

De namen van de eerste en de laatste componist in het rijtje zijn over de hele wereld bekend, de andere behoeven misschien een woordje uitleg. Het zijn allemaal belangrijke componisten van hedendaagse klassieke muziek en dit concert geeft een goed overzicht van hun werk. Dat maakt het ook interessant voor de liefhebber van goede Griekse muziek die verder niet zo wild is van klassiek. We komen daar zo dadelijk op terug, laat ons eerst even de componisten situeren.

Trouwe bezoekers van onze site weten intussen wel dat Nikos Skalkottas (1904-1949) - met de meer bekende Xenakis - de belangrijkste Griekse klassieke componist van de vorige eeuw is. Hij was een begaafd leerling van Arnold Schoenberg en evolueerde van een strikte toepassing van diens twaalftonige stelsel naar een meer westers-klassieke stijl. Hij combineerde elementen uit zowel de klassieke muziek als de Griekse volksmuziek met menselijke passie en met de heroïek van de Griekse vrijheidsstrijd. Werk van hem was al vaker in Nederland te horen. Op het concert in Groningen zal zijn "15 little variations for solo piano" uitgevoerd worden en dat is een strikt twaalftonisch werk zonder Griekse invloeden.

Ook Marios Varvoglis (Μάριος Βάρβογλης, 1885-1967) combineerde elementen uit de traditionele Griekse muziek met de Westerse muziek. Hij stamde uit een belangrijke familie. Zijn grootvader heeft meegevochten in de opstand van 1821 , hij nam bijvoorbeeld deel aan de belegering van Tripolitsa. Vader Varvoglis was hoofd van de brandweer, en in Griekenland wil dat wat zeggen want daar was (en is) de brandweer een afdeling van het leger. Vader was vaak op dienstreis in het buitenland en blijkbaar ging zijn echtgenote dan met hem mee want het was tijdens zo'n dienstreis dat de kleine Marios geboren werd in Brussel. Hij legde zich eerst toe op de schilderkunst maar zijn vader stuurde hem in 1902 naar Parijs om politieke wetenschappen te gaan studeren. Varvoglis belandde daar in het bruisende artistieke leven van het Quartier Latin en besloot om muziek te gaan studeren. Hij componeerde opera's, orkestrale werken, kamermuziek, theatermuziek, ... Men neemt overigens aan dat niet al zijn werk bekend en gepubliceerd is. In 1920 keerde hij terug naar Athene waar hij les gaf (onder meer aan het Conservatorium) en verschillende prijzen in de wacht sleepte. Men beschouwt hem als een van de belangrijke leden van de zogenaamde "Griekse Nationale School" , een invloedrijke muzikale stroming in het begin van de vorige eeuw. Zij probeerden de tegenstelling Oost-West, die als een rode draad doorheen de geschiedenis van de Griekse staat loopt, om te zetten in een synergie. Ze beschouwden zich tegelijk als Europeanen en als Hellenen en dat dubbele identiteitsgevoel vertaalden ze in muziek die kenmerken van beide culturen verenigt. Manolis Kalomiris (1883-1962) gaf hiervoor het startschot in 1908 toen hij het programmaboekje voor zijn eerste concert niet in het katharevousa (de kunstmatige taal van de elite) uitgaf maar in het dimotika (de volkstaal) en daarmee een schandaal veroorzaakte in cultureel Athene. Toch is, naast de Griekse, de Franse invloed goed te horen in de muziek van Varvoglis. In 1945, tijdens de Griekse Burgeroorlog , werd Varvoglis verdacht van communistische opvattingen. Hij was namelijk bevriend met enkele linkse figuren. Dat was voldoende om hem in een Engels concentratiekamp te doen belanden (de Engelsen - en later de Amerikanen - vochten actief mee in de Griekse Burgeroorlog). Varvoglis mocht na twee weken weer naar huis maar was intussen wel aan de deur gezet door het gymnasium van Pagkrati, waar hij muziekdocent was. Hierdoor raakte zijn carrière een beetje in het slop. In 1957 werd hij dan toch voorzitter van de Vereniging van Griekse Componisten en hij kreeg een baantje als muziekrecensent bij de krant Ta Nea. Dat zou hij tot aan zijn dood blijven doen. Voor een portret van hem moet u bij zijn vriend Amedeo Modigliani zijn. Deze flamboyante, in Parijs levende Italiaanse schilder-beeldhouwer (1884-1920), bekend van zijn langwerpige personages, schilderde Varvoglis in 1920. Samen met zijn zelfportret moet het een van zijn laatste werken geweest zijn. Het doek "Le beau Marius" (Mooie Marius) wordt in elk geval tot zijn beste werken gerekend. Daarmee is Varvoglis waarschijnlijk de enige Griekse componist wiens kop een erkend meesterwerk van de schilderkunst siert.

Een andere belangrijke vertegenwoordiger van de "Griekse school" in de hedendaagse klassieke muziek is Konstantinos Kydoniatis (Κωνσταντίνος Κυδωνιάτης, 1908-1996). Met zijn acht jaar was hij de jongste leerling aan de mandoline-school in Athene. Later studeerde hij aan het Atheense Conservatorium (onder meer bij Marios Varvoglis). Van 1933 tot 1936 studeerde hij in Parijs en van 1936 tot 1939 aan het Koninklijk Muziekconservatorium van Brussel, waar hij naast zijn diploma ook een eerste prijs fuga behaalde. Na zijn terugkeer naar Griekenland ging ook hij lesgeven, onder meer in Athene, Piraeus en Patras. Het lijkt wel of iedereen, die wat te betekenen heeft in het genre, van hem les kreeg. Ook Theodorakis zat bij hem op de schoolbanken tijdens de Tweede Wereldoorlog. Kydoniatis dirigeerde lange tijd het symfonie-orkest van de Griekse staatsradio en in 1968 mocht hij muziek schrijven voor de Olympische Spelen in Mexico. Daar werd het "Ballet de los cinco continentes" (Ballet der vijf continenten) opgevoerd met bijdragen uit de hele wereld. Griekenland, als bakermat van de Olympische Spelen mocht openen. Voor de acht balletten gebruikte Kydoniatis thema's uit de Oudheid, uit de Byzantijnse muziek en uit de volksmuziek: De twee laatste dansen verwezen naar Pontische en Kretenzische muziek. Ook Kydoniatis gebruikte in zijn werk dus elementen uit de Griekse traditionele muziek. Helaas (voor melomanen) hield Kydoniatis zich afzijdig als het op socializing aankwam. Hij had dan ook niet de juiste contacten en als het om carrière gaat zijn die vaak belangrijker dan talent, ook in Griekenland. Veel van zijn werk is dan ook onbekend gebleven. Het helpt ook al niet dat zijn composities nogal wat virtuositeit vereisen van de uitvoerders.

Dinos Constantinides (Ντίνος Κωνσταντινίδης) werd in 1929 geboren in Iannina. Ook hij studeerde aan allerlei conservatoria (en kreeg onder meer les van Marios Varvoglis), sleepte verschillende prijzen in de wacht en dirigeerde top-orkesten. Hij zette zijn carrière verder in Amerika. Ook daar scheerde hij hoge toppen en dat was echt niet omdat hij zijn naam op z'n Amerikaans ging schrijven. Zo had hij meer dan twintig jaar de leiding over het prestigieuze Louisiana State University Festival of Contemporary Music. Tegenwoordig is hij "Boyd Professor" aan die universiteit, de hoogste academische graad die je daar kan behalen. Hij heeft meer dan tweehonderd composities op zijn naam staan.

Deze componisten zijn beslist niet de enige Grieken die zich op het terrein van de hedendaagse Westerse muziek verdienstelijk hebben gemaakt, maar dit concert geeft wel een goed overzicht van het genre. Interessant is ook dat de mate, waarin "Griekse" elementen in deze muziek aanwezig zijn, verschilt van componist tot componist, en dat zou goed te horen moeten zijn nu ze zo naast elkaar gezet worden. Zoals gezegd werd van Skalkottas een zuiver twaalftonig stuk gekozen. Bij Varvoglis zouden de Griekse elementen duidelijk hoorbaar moeten zijn, terwijl Kydoniatis en Constantinides meer de intellectuele richting uitgaan en dus meer aanleunen bij Westerse stijlfiguren. Chatzidakis en Theodorakis hebben dan weer, ieder voor zich, beide elementen tot een heel eigen stijl verwerkt.

Tussen haakjes: die afwisseling maakt het concert dubbel aantrekkelijk voor wie niet zo thuis is in klassiek maar toch een wat bredere kijk heeft op Griekse muziek. Een avond met alleen maar Skalkottas of Xenakis is dan soms een te hoge "prijs" voor een kennismaking met dit genre.

Daarnaast hebben de musici naar eigen zeggen bij de selectie van de stukken niet alleen gekeken naar het representatieve karakter ervan, maar ze hebben ook die stukken gekozen die ze graag horen en - vooral - die ze met veel plezier spelen. Dat is voor een concert natuurlijk niet zonder belang.

Interessant om weten is ook nog dat de gekozen stukken van Chatzidakis, Theodorakis, Kydoniatis en Varvoglis voor het eerst in Nederland uitgevoerd zullen worden, en voor Constantinides gaat het zelfs om een regelrechte wereldpremière.

De musici die de werken van deze Griekse componisten zullen uitvoeren zijn:

• Titos Gouvelis (piano)
• Christos Kolovos (viool)
• Marina Kolovou (cello)

Christos Kolovos (Χρήστος Κολοβός) studeert momenteel muziek aan het Noord-Nederlands Conservatorium van de Hanzehogeschool Groningen maar hij is beslist geen gewoon studentje. Hij werd in 1979 geboren in een muzikale familie in Griekenland. Vader is solist klarinet bij de Nationale Griekse Opera en moeder is pianiste en geeft les aan het Conservatorium van Athene. Zoon Christos heeft een diploma viool van datzelfde conservatorium op zak. Daarna gaf hij zelf een tijdje les aan de muziekhogeschool in Dion. In 2003 kwam hij naar Groningen. Dat was eerder toevallig. Hij had gehoord van de reputatie van de Duitse viooldocent Florian Donderer en besloot bij hem verder te studeren, ongeacht waar die les gaf. Dat bleek Groningen te zijn en, zegt Kolovos, ik heb pas later beseft dat het ook nog een hele goede school is ook. Hij heeft een bijzondere belangstelling voor het werk van Kydoniatis. Hij heeft de componist persoonlijk gekend want die was bevriend met zijn ouders, aan wie hij muziektheorie had onderwezen en voor wie hij later verschillende composities schreef. Christos vindt het zonder meer een onrecht dat Kydoniatis niet de erkenning krijgt die hij verdient en hij probeert daar op allerlei manieren wat aan te doen. Na de dood van de componist begon hij een inventaris op te maken van zijn werk, hij publiceert over hem en in 2000 richtte hij het "Kydoniatis String Quartet" op waarmee hij verschillende concerten gaf.

Ook de pianist en organist Titos Gouvelis (Τίτος Γουβέλης, Athene, 1977) is geen groentje. Hij leerde piano op zijn zevende en studeerde af aan het Conservatorium van Athene met indrukwekkende resultaten. In 1998 studeerde hij verder aan het Royal College of Music in Londen en later aan de Royal Scottish Academy of Music and Drama (Glasgow). Sinds 2003 doceert hij zelf piano aan het Conservatorium in Athene. Van zijn vele prijzen en onderscheidingen noemen we slechts de eerste prijs in de International Concerto Competition tijdens het Croydon Festival 1999 in Engeland. Hij speelde in verschillende symfonische orkesten in binnen- en buitenland en gaf ontelbare recitals van componisten als Beethoven, Liszt, Mozart, Rachmaninov, Tchaikovsky, Brahms, Mendelssohn, ... In 2003 richtte hij met twee anderen het Trio Sedna op en in 2004 haalden die prompt de eerste prijs in het onderdeel kamermuziek bij de Internationale Wedstrijd voor Jonge Musici in Chieri (Noord-Italië).

Celliste Marina Kolovou (Μαρίνα Κολοβού) is de zus van de violist en ook zij heeft talent. Ze speelt cello sinds haar zesde en met haar vijftien jaar eindigde ze tweede bij een wedstrijd voor cellisten in Athene. In 2003 was ze finaliste bij de Griekse selectie voor het Europees Jeugdorkest. In 2004 behaalde ze haar diploma aan het Conservatorium te Athene en kwam ze naar Amsterdam om verder te studeren aan het conservatorium daar. Ze speelde mee in verschillende orkesten, was onder meer soliste bij het Nationaal Symfonisch Orkest van Thessaloniki en speelde met het Grieks-Turks Jeugdorkest in Ankara (Turkije). Ook met het "Kydoniatis String Quartet", dat ze samen met haar broer oprichtte, trad ze veelvuldig op. Enkele dagen voor dit Griekse concert zal ze de cello voor haar rekening nemen in een concert met werken van Mendelssohn en Mozart.

Dit concert is een initiatief van de Organisatie voor Griekse Musici "Apollo" . Dat is een (Griekse) vereniging, een soort coöperatieve, die voor de aangesloten leden de auteursrechten beheert en ervoor zorgt dat opbrengsten van optredens, cd's, radio- en tv-uitzendingen en dergelijke integraal bij de musici zelf terechtkomen.

Tot slot geven we u nog de lijst van de werken die u te horen zult krijgen:

• Manos Chatzidakis: "Blood Wedding", op.3a for voice (or violin), cello and piano . Het betreft het beroemde toneelstuk "Bodas de sangre" van Federico Garcia Lorca, in het Grieks vertaald door Nikos Gatsos en door Chatzidakis op muziek gezet.
• Nikos Skalkottas: " 15 little Variations for solo piano"
• Mikis Theodorakis: "Trio pour violon, violoncelle et piano" , AST41. Dit werk is geschreven in 1947, in volle Burgeroorlog, vlak voor de componist opgepakt werd en in een concentratiekamp terecht kwam. Het werd voor het eerst keer uitgevoerd in 1952 (met Kydoniatis op violoncello!) en dan verdween het veertig jaar lang in de lade.
• Konstantinos Kydoniatis: "2ème Suite Grecque pour piano et violoncelle" , KK 23
• Dinos Constantinides: "4 Interludes for violin alone"
• Marios Varvoglis: "Chanson populaire, Trio pour piano, violon et violoncelle" (1943)

Zoals gezegd zouden vijf van de zes stukken nog nooit in Nederland uitgevoerd zijn.