|
||||||||
|
||||||||
Al de informatie op deze site is beschermd door het auteursrecht.
|
|
Biografieën van de website over Griekse MuziekChristos ConstantinouSolo bouzouki en laïka. Deze virtuoze bouzoukispeler werd in 1950 geboren bij Morfou op Cyprus, dat toen nog bij Engeland hoorde. Morfou bevindt zich in het noordelijk gedeelte van Cyprus dat heden nog steeds door Turkije bezet wordt sedert de invasie van 1974. Hij stamt af van een zeer muzikale familie en speelde aanvankelijk viool , hét traditionele Cypriotische instrument bij uitstek, om later pas over te stappen naar de bouzouki . Toen hij veertien jaar was verhuisde hij met zijn familie naar Engeland, temidden van de turbulente gebeurtenissen rond de Cypriotische onafhankelijkheidsstrijd. (U vindt meer uitleg over de verschillende periodes in de geschiedenis van Cyprus in onze rubriek " Achtergrond "). Het is Loukas Daralas , vader van de beroemde Yorgos Dalaras en een vriend van Christos' vader, die op een dag zijn bouzouki liet liggen in diens kapperssalon. Het instrument maakte zo'n diepe indruk op de jonge Christos dat hij besloot om de viool aan de haak te hangen. Een tweede element dat meespeelde in zijn keuze om van instrument te wisselen was het feit dat Christos per se de Griekse identiteit wou behouden, en hij dacht dat de bouzouki hem daarbij kon helpen. Hij studeerde aan de Trinity School of Music in Londen en daarmee was hij in die tijd waarschijnlijk de enige bouzoukispeler die een academische muziekopleiding had gevolgd. Mikis Theodorakis , op doortocht in Londen, hoorde hem spelen en nodigde hem uit om lid te worden van zijn orkest. Met dat orkest reisde de jonge Christos, tot aan de val van het Kolonelsregime in 1974, de hele wereld af. Op veel platen van Theodorakis nam hij de bouzouki -solo's voor zijn rekening. Nochtans werden in die tijd de muzikanten zelden op de hoes vermeld. Bij de plaat "Ta Laïka" weten we het zeker en bij "Canto General" staat hij er wél op vermeld. Nadien is hij in Griekenland beland en gebleven. Hij heeft gespeeld met ronkende namen als Vasilis Tsitsanis en Yannis Papaïoannou en hij heeft tevens samengewerkt met Iordanis Tsomidis . In 1985 heeft hij de groep " Akrites " opgericht, vooral omdat hij bezorgd was dat de traditionele Griekse muziekgenres zouden teloorgaan. Hij hield zich dan voornamelijk bezig met onderzoek naar en uitvoering van traditionele Griekse muziek. De naam van de groep betekent trouwens "beschermers van de grenzen". De groep werd bekroond op het internationaal festival van Nantes. Zijn solocarrière begon eigenlijk toen hij uitgenodigd werd door het Ministerie van Cultuur in Frankrijk. Zo verliet hij het liedrepertoire en sloeg de weg in van improvisaties. Later ging hij zich meer toeleggen op de hedendaagse muziek. Hij deed onder meer mee als solist aan de wereldpremière van het "Concert voor tambouras (luit) en orkest" van Thodoros Antoniou in het Megaron Mousikis in Athene. Christos Constantinou speelde ook outi , een ander instrument van de familie van de luit. Ooit wilde Christos Constantinou wel eens terugkeren naar zijn geboortedorp op Cyprus. Zijn "roots" lagen ontegensprekelijk in de traditionele dorpsmuziek waarmee hij opgroeide en dat is volgens sommigen duidelijk te horen in de manier waarop hij speelde. Het laïka -repertoire heeft hij nadien aangeleerd en met de rembetika kwam hij pas in aanraking tijdens de periode van de militaire junta in Griekenland. Die periode vormde trouwens voor hem, die toen nog in Londen woonde, niet alleen muzikaal maar tevens ook op politiek gebied een bewustwordingsproces met betrekking tot Griekenland. Hij overleed op 21 maart 2015 in Athene. Laatst bijgewerkt op :
2024-02-12 |
|||||||
|
||||||||
|