Andreas Polyzogopoulos ( Ανδρέας Πολυζωγόπουλος ) wordt vaak omschreven als één van de betere jazz-trompettisten van de jongere generatie. Anderen zeggen gewoon dat hij dé beste is.

Ook dat van die "jongere generatie" is misschien relatief. Hij werd in 1981 geboren in Samikó, een klein dorpje aan de westkust van de Peloponnesos, een ietsje ten zuiden van Pirgos en niet zo heel ver van het oude Olympia vandaan. Ook dat "klein dorpje" is misschien wat minder relatief: rond die tijd telde het amper 500 inwoners.

Als kleine jongen leerde hij gitaar spelen. Dat was toen de familie verhuisde naar Kréstena, een klein stadje (toen ca. 5000 inwoners) niet ver daar vandaan. Zijn ouders stonden er op dat de kinderen ook iets buiten de school zouden doen, en hij koos voor klassieke gitaar. Voor die lessen moest hij dan wel naar Pirgos. Gelukkig waren er goede busverbindingen. Drie jaar later schakelde hij over op elektrische gitaar.

Op zijn zestiende verhuisde hij dan naar Athene om er jazz-gitaar te gaan studeren aan het Filippos Nakas conservatorium.

Tijdens die studies hoorde hij Miles Davis trompet spelen. Dat was een openbaring voor hem, want hij kende dat instrument alleen van de dorpsfanfares, en de klank had hem nooit bevallen. "Veel te schel", vond hij. Hoe was het dan mogelijk dat iemand als Miles Davis daar heel andere, veel zachtere klanken uit kon toveren?

Toen hij in 2002 afstudeerde aan het conservatorium, was hij zelf al twee jaar bezig met trompet. Met zijn diploma op zak trok hij naar ... Nederland, om daar verder te studeren aan het Conservatorium van Amsterdam. Die instelling heeft een stevige reputatie als het (onder meer) op jazz aankomt, en dat weet en wist men tot in Griekenland. Polyzogopoulos kreeg er les van gerenommeerde trompettisten en hij maakte snel vorderingen.

Toch had hij heimwee naar zijn dorp, waar alles veel kleinschaliger en gemoedelijker was. Dus besloot hij om zo snel mogelijk terug naar Griekenland te gaan, terug naar een dorp, en dan desnoods pendelen naar Athene. Een rustig baantje als leraar aan een conservatorium of zo, dat was voldoende, veel had hij immers niet nodig.

Maar eerst wilde hij in Amsterdam toch nog een paar dingen afmaken. Zijn studies bijvoorbeeld. Hij wist intussen ook dat jazz zijn grote liefde was, en dat ze dat ook zou blijven. Maar in Griekenland wordt daar niet zo heel veel mee gedaan, overwoog hij, dus wilde hij zijn "resterende tijd" in Amsterdam benutten om zo veel mogelijk aan jazz te doen.

Hij had zich dus "tijdelijk" aangesloten bij enkele groepjes van medestudenten, en net toen hij aan uitstappen begon te denken, kwamen die ineens in allerlei stroomversnellingen terecht: optredens, plaatopnames, ...

Uiteindelijk trok hij er dan toch de stekker uit. Met zijn bachelor-diploma op zak passeerde hij nog "even" in Brussel, om daar een master te halen aan het Koninklijk Conservatorium, maar daarna keerde hij definitief terug naar Griekenland.

Na een jaar of wat kreeg hij het daar toch weer te benauwd en hij verhuisde naar New York. Dat was een misser. Hij voelde zich daar niet goed in zijn vel, en na twee maanden hield hij het voor bekeken. Op de terugweg naar huis maakte hij een tussenstop in Parijs. Dat beviel beter, hij bleef er twee jaar, maar dat was lang genoeg geweest, en het werd opnieuw Griekenland.

Van daaruit zat hij naar Scandinavië te kijken. Hij had die muzikanten horen spelen en dat beviel hem enorm. Een postgraduaat in Kopenhagen leek hem dan wel wat - en misschien ook een nieuw leven, wie weet? Na drie maanden begon het daar te sneeuwen. Sneeuw in november? Nee, dat was er te veel aan. De heimwee naar huis deed de rest. "Het buitenland is niks voor jou", zei hij tegen zichzelf, en hij was weer weg. Deze keer écht definitief.

Een tijdje later zat hij weer in Parijs. Dat was hem de vorige keer goed bevallen, maar nu zag hij het niet meer zitten om daar langer dan een korte tijd te blijven. Daarom schoof hij een eindje op en hij ging in Brussel wonen. Deze keer definitief.

En wie weet? Misschien was dat wel het geval geweest als het corona-virus niet had toegeslagen. Hij bleef immers relatief lang in de Belgische hoofdstad, en het was pas de lockdown die hem in 2020 op de vlucht deed slaan. Maar die haalde hem in en ook in Griekenland ging alles voor een tijdje op slot.

Voor hem en nog een heleboel andere muzikanten was die gedwongen rustpauze de aanleiding om creatief bezig te zijn, iets waar ze anders niet veel tijd voor hebben. Ze maakten daarbij volop gebruik van de mogelijkheden van het Internet, bijvoorbeeld om live streams te organiseren zonder zelf fysiek bij elkaar te gaan zitten, of om samen albums op te nemen, uit te geven en dan online te verkopen.

Het is niet dat hij tevoren geen platen had opgenomen, wel integendeel.

Zijn eerste eigen album verscheen al in 2008. Dat heette "Perfumed Dreams" en hij nam het op met zijn eigen "Poly Quartet". Er zouden nog vier andere eigen albums volgen en meer dan zeventig samenwerkingen (stand 2021).

Uit die laatste blijkt dat hij zeer zeker open staat voor andere dingen dan "alleen maar" jazz. Zo speelde hij bijvoorbeeld meer dan acht jaar lang in "Λαϊκεδέλικα" (Laïkedelika), het orkestje van Thanasis Papakonstantinou . Met hen was hij in maart 2015 in Amsterdam voor een optreden, samen met Dimitris Mystakidis en Matoula Zamani .

In zijn cv staan nog heel wat andere namen die ook in de Lage Landen bekend zijn, zoals Savina Yannatou , Maria Farantouri , Psarantonis , Kostas Theodorou , Haig Yazdjian , Petros Klampanis. En dan is er natuurlijk ook nog het Tania Giannouli Trio, waar hij sinds 2018 een vast lid van is.

Tenslotte moeten we nog zijn recente samenwerking met Diederik Wissels vermelden. Deze Nederlandse jazz-pianist werd in 1960 in Rotterdam geboren maar verhuisde al in 1968 naar Brussel, waar hij naar de Europese School ging (de school voor de kinderen van Europese ambtenaren dus). Hij is nooit meer uit Brussel weggegaan, tenzij dan voor zijn studies (in Boston) en later voor concerten (overal). Op zijn album "Secrecy" (2020) zorgde Andreas Polyzogopoulos voor de trompet en de elektronica (!), maar ze traden al sinds 2019 samen op als duo. Dat resulteerde in 2021 in een gezamenlijk album dat "Before You Go" heet en dat volgens de commentaren moet gezien worden als een "open brief aan het virus". De composities werden inderdaad geschreven tijdens de pandemie en ze geven uiting aan de vaste wil van de twee muzikanten om niet op te geven en om positief ingesteld te blijven, ondanks alles. Geen wonder dat het album ook in Griekenland heel wat belangstelling kende. Andreas Polyzogopoulos was daar al eerder bekend als "de trompettist van het Tania Giannouli Trio", nu kwam daar nog de dimensie bij van "belangrijke trompettist van de Europese jazz-scene".

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Daarom niet noodzakelijk op deze website over Griekse muziek, want we zien dat weliswaar heel breed, maar het is niet voldoende dat er een Griekse muzikant aan een optreden meewerkt om het ook in onze "Agenda" op te nemen. Het criterium is vooral het werk dat er op het programma staat: als dat door een Griek(se) geschreven werd, dan is het iets voor onze site, anders niet.