Geschiedenis van Griekenland

Het Kolonelsregime

De val van de Kolonels

De Cypruskwestie kwam nog meer roet in het eten gooien. Het eiland was lang onder heerschappij van de Engelsen gebleven, en er waren verschillende opstanden geweest en pogingen tot "Enosis" (eenheid) met Griekenland. In 1960 was het uiteindelijk een onafhankelijke republiek geworden, met aartsbisschop Makarios als president. De grondwet die de Engelsen uitgedokterd hadden voorzag in een ingewikkeld systeem, dat bedoeld was om de Turkse minderheid te beschermen, maar dat in de praktijk onwerkbaar bleek. Er was dus voortdurend onrust.

In 1974 probeerden de Kolonels hun tanende populariteit op te krikken door het streven naar Enosis een handje te helpen. Ze hielpen bij een staatsgreep tegen Makarios. De staatsgreep mislukte maar leverde de Turken wel het gedroomde voorwendsel om een invasie te plegen en een groot deel van het eiland te bezetten. Heel Griekenland stond in rep en roer, en de Kolonels probeerden Turkije via Thracië aan te vallen, maar de mobilisatie en de aanval werden een grandioze farce.

Deze vernedering werd de doodsteek voor het Kolonelsregime, dat fortuinen uitgegeven had aan bewapening, dat verder op alle terreinen incompetent was gebleken en zich slechts met een meedogenloze repressie in het zadel had kunnen houden, en dat nu faalde op het enige terrein waar men toch wel een minimum aan competentie had mogen verwachten.

Op 24 juli 1974 werd Konstantinos Karamanlis uit zijn ballingschap in Parijs teruggeroepen om met zijn ervaring opnieuw een democratie op te bouwen. Aan de " eptachronia ", de zeven jaar Kolonelsregime, was een eind gekomen. Griekenland kon eindelijk beginnen aan de integratie met de rest van Europa.
 

Over Cyprus leest u desgewenst meer in een apart deel van onze Achtergrondrubriek waar we de geschiedenis van het eiland toelichten. U vindt er meer uitleg over onderwerpen als de "Cypruskwestie" en de Turkse bezetting van het noordelijke deel van het eiland.