Geschiedenis van Griekenland

De Tweede Wereldoorlog en de Burgeroorlog

Invloeden op de muziek

Aan de dictatuur van Metaxas zouden we de baglamas te danken hebben, een in de rembetika veel gebruikt instrument. De politie van de dictator maakte namelijk meedogenloos jacht op rembetes, want die dreven overal de spot mee en rookten hasjiesj. Wie betrapt werd met een bouzouki ging achter de tralies, en het instrument werd aan diggelen geslagen. Maar een baglamas , met zijn kleine afmetingen, paste wonderwel in de binnenzak of in de mouw van een jas, of zelfs in je broekspijp. Dat viel niet alleen minder op, maar het was ook makkelijker in de gevangenis binnen te smokkelen.

Ook onder de Duitse bezetting kent de rembetika een ware revival. De geest van uitdagende onverschilligheid spreekt aan, en het is dat wat in deze barre tijden de bevolking helpt zich er doorheen te slaan. De platenmaatschappijen hadden hun deuren gesloten tijdens de bezetting, maar vooroorlogse liedjes werden overal gespeeld en gezongen in de ouzeri's en de clubs, soms voor een publiek van Duitse officieren met hun Griekse vriendinnetjes. Sommige liedjes werden verboden omdat ze té populair waren, zoals "Nichta choris fengari" (Nacht zonder maan) van Apostolos Kaldaras. Andere liedjes werden nieuw geschreven en mondeling doorgegeven, zoals het beroemde "Sinefiasmeni Kiriaki" (Bewolkte Zondag) van Vasilis Tsitsanis , dat zich als een lopend vuurtje verspreidde door heel Griekenland, en dat al een succes was nog voor het na de oorlog voor de eerste keer op plaat gezet werd.

Van de Burgeroorlog zijn niet veel sporen terug te vinden in de hedendaagse muziek. De andartika tragoudia (rebellenliederen) kenden een korte revival in het begin van de jaren '70, tijdens het Kolonelsregime , maar tegenwoordig hoor je er niet veel meer van. Dat komt waarschijnlijk omdat de wonden te diep en te vers zijn, zodat er meestal over gezwegen wordt. Er bestaan wel boekjes met "Andartika Tragoudia", maar dat zijn dan min of meer historische werken die het verleden willen documenteren. De partizanenliederen worden niet meer gezongen (of toch niet openlijk).

De liederen van Theodorakis daarentegen vonden nogal wat weerklank. De jonge Theodorakis, toen al een overtuigd communist, had op Makronissos gezeten vanwege zijn "subversieve" muziek.

Laatst bijgewerkt op : 2004-08-16