Asimina Karamperopoulou ( Ασημίνα Καραμπεροπούλου ) werd geboren in Athene maar ze verhuisde al kort na de eeuwwisseling naar Brussel, waar ze sindsdien woont en werkt.

Ze geeft (of gaf) daar onder meer Griekse les aan het "Institut Libre Marie Haps".

Vóór ze naar Brussel kwam had ze in Athene klassieke muziek gestudeerd, meer bepaald piano en zang, maar ook Byzantijnse zang en muziek.

In Brussel zette ze haar zangstudie verder met zowel klassiek als jazz.

De Griekse diaspora in de Europese Hoofdstad had niet veel tijd nodig om te merken dat er een jonge, geschoolde zangeres in hun midden neergestreken was. En ze bleek dan ook nog veelzijdig te zijn, zelfs nog meer dan wat er op het eerste zicht uit haar studies bleek. Haar belangstelling omvat bijvoorbeeld zowel rembetika als dimotika als endechna - eigenlijk zowat alle Griekse muziek dus. Maar ook interessante projecten rond andere wereldmuziek gaat ze niet uit de weg.

In april 2010 werkte ze mee aan "Nadejda", een project dat speciaal door en voor de derde editie van het "Balkan Trafik" festival was opgezet. Zoals bekend wil dat Brusselse festival de cultuur van Zuid-Oost Europa onder de aandacht brengen en het werkt daarvoor samen met plaatselijke gemeenschappen in Brussel. De naam van dat project betekent "Hoop", en die werd vertolkt door muzikanten uit Bulgarije, Griekenland, Hongarije en Roemenië, die met een heel assortiment Balkan-instrumenten samen dingen gaan doen. Griekenland werd vertegenwoordigd door Asimina Karamperopoulou (zang), bijgestaand door Andreas Dousis (gitaar) en Michel Hatzigiorgou ( bouzouki ).

In februari 2015 gaf ze zamen met de gitarist Yannis Efstathopoulos een concert dat bedoeld was als een soort "inleiding tot de Griekse muziek", met een selectie traditionele liederen, rembetika en Griekse kunstliederen ( endechna ). Het was een onderdeel van een driedelige reeks benefietconcerten, bedoeld om de gevolgen van de toenmalige crisis enigszins te lenigen. Als gevolg van die crisis was ook de gezondheidszorg massaal afgebouwd, met schrijnende gevolgen voor werklozen en andere Grieken die geen gezondheidsverzekering hadden. Met de opbrengst van de concerten werden dus geneesmiddelen en ander hulpmateriaal gekocht.

Ze hadden de liedjes met zorg geselecteerd, in minstens twee opzichten.

Om te beginnen was er het thema. Alle liedjes hadden op de één of andere manier te maken met (e)migratie.

Daar kreeg Griekenland al van in de Oudheid mee te maken. Als handelaars reisden ze de hele toenmalige wereld rond en stichtten overal nederzettingen, Na de Griekse onafhankelijkheid in 1821 waren de opeenvolgende emigratie-golven eerder het gevolg van de slechte (of ronduit rampzalige) economische of politieke situatie in hun vaderland.

De voorlaatste golf bijvoorbeeld dateert van tijdens het Kolonelsregime (1967-1974), en ook de economische (en politieke) crisis van de jaren rond 2010 maakte dat vooral hoog opgeleide jongeren momenteel bij bosjes naar het buitenland trokken.

Het zal dan niet verbazen dat emigratie een belangrijk thema is binnen de Griekse muziek. Andere volkeren zingen over de liefde (vooral als die op de klippen gelopen is), de Grieken zingen over het vertrek naar, of het verblijf in, "den vreemde" (en ook af en toe over de liefde, natuurlijk).

Het thema is zo onuitputtelijk dat je eigenlijk de hele wereldgeschiedenis zou kunnen reconstrueren aan de hand van Griekse liedjes over de μαύρη ξενιτιά (mavri ksenitia) , de "zwarte emigratie", en het resultaat zou dan min of meer het programma van het concert van Asimina Karamperopoulou en Yiannis Efstathopoulos kunnen zijn. Het was niet zonder betekenis dat ze allebei wisten waar ze het over hadden. Ze waren allebei zélf migrant, en in zekere zin bezongen ze dus hun eigen heimwee.

Een ander opmerkelijk aspect aan hun selectie was dat ze niet zomaar waren gaan sprokkelen in enkele voor de hand liggende hoeken van het Griekse muzikale landschap. Zo zaten er natuurlijk wel liedjes uit de laïka in van Stelios Kazantzidis , en traditionele liedjes uit Klein-Azië. Ook Vasilis Tsitsanis en andere rembetika-componisten mochten niet ontbreken. Maar het duo zocht ook elders, onder andere bij Manos Hadjidakis en Thanasis Papakonstantinou . Voorspelbaar en verrassend tegelijk.

Enkele maanden later - in december 2015 - kwamen ze dat zelfde programma trouwens nog eens voorstellen in Brussel, maar dan in de Art Base. Voor die gelegenheid hadden ze de inhoud wat meer expliciet gemaakt: ze brachten het onder de titel "Greek Songs of Migration", in het Grieks "Τα Μινόρε της Mετανάστευσης".

Voor een volgend project werkte Asimina Karamperopoulou samen met de Italiaanse gitarist, componist en arrangeur Luca Isolani, in 1987 geboren in Napels. Eerst maakte hij zijn studies aan het conservatorium van Napels af, daarna verhuisde hij naar Brussel. In 2013 behaalde hij daar een master in muziek aan het Koninklijk Conservatorium, en in 2020 begon hij aan een doctoraat "Performing Arts" aan de Vrije Universiteit Brussel.

Dat was dus de man die Asimina Karamperopoulou begeleidde toen ze in maart 2020 haar nieuwe project kwam voorstellen onder de titel "Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες" (Den tragoudo para giati m'agápises, Ik zing alleen maar omdat je van me hield).

Samen met Luca Isolani had ze allemaal liedjes geselecteerd van bekende Griekse componisten die gedichten van bekende Griekse dichters op muziek gezet hebben.

De titel van het project was trouwens ook de titel van een gedicht van Maria Polydouri . Haar tekst inspireerde verschillende componisten om er muziek voor te schrijven, waaronder Yannis Spanos en Dimitris Papadimitriou.

Andere teksten, die op het programma stonden, waren bijvoorbeeld van Sappho , Yannis Ritsos , Nikos Gatsos , Konstantinos Kavafis , Odysseas Elytis en de muziek was onder meer van Mikis Theodorakis , Manos Hadjidakis , Thanos Mikroutsikos , Christos Leontis "en anderen".

Ook dit project kende zoveel bijval dat het herhaald werd, maar wegens corona kwam die tweede editie er pas in maart 2023 .

Asimina Karamperopoulou werkt ook met plezier mee aan projecten van anderen. Zo zong ze mee tijdens het grote "Four Traditions of Mandolin" fundraising concert dat Maria en Elina Markatatou in oktober 2020 in Schilde organiseerden om hun doctoraatsonderzoek te helpen financieren.

En in april 2024 was ze er opnieuw bij toen Maria en Elina Markatatou met hun ensemble "BelGriego" alweer een nieuw project kwamen voorstellen tijdens het "Lunalia" festival in Mechelen. Trouw aan de filosofie van het ensemble bevatte ook dit project, onder de titel "Noctóvora", alweer traditionele muziek van zowat heel Zuid-Europa.

Tegenwoordig heeft ze de leiding over het koor van de pas opgerichte "School voor Griekse Traditionele Muziek" dat in oktober 2022 meewerkte aan een groots opgezet debuutconcert, met allemaal liederen die gewijd zijn aan de Maagd Maria .

Samengevat kan gerust gezegd worden dat zij een gevestigde waarde is binnen het Griekse muzikale landschap in Brussel en verre omgeving.